essay Sulaiman Addonia

Aan de telefoon begint mijn moeder over de naakte mensen in mijn verhalen. Ik zweet

Zijn moeder kan niet lezen, dus leest zij ook de boeken van haar zoon niet. Helaas, en ook gelukkig maar, denkt Sulaiman Addonia. Tot fragmenten door familie en kennissen worden vertaald. En hij na twaalf jaar zijn moeder in Soedan kan bezoeken.

Mijn moeder, die niet kan lezen of schrijven, is een van mijn grote literaire invloeden. Ik was drie of vier jaar oud toen ze ons vluchtelingenkamp in Soedan inruilde voor Saudi-Arabië en me toevertrouwde ...

Wist je dat je ook zonder abonnement elke maand 3 betalende  plus-artikels kunt lezen?

Meld je aan en lees gratis ›

Vul je e-mailadres en wachtwoord in

Aangeboden door onze partners
Aangeraden