
Moonstone
De naam van het restaurant verwijst naar maanstenen, maar Bruno Vanspauwen ging resoluut voor de aardse genoegens: hij bestelde een lekker, scherp geprijsd driegangenmenu. ‘Originaliteit en creativiteit zijn hier geen streefdoel, kwaliteit is dat zeker wel.’
Amper vier maanden na de heropening van dit restaurant in hotel Stiemerheide, onder een nieuwe naam en in een nieuw interieur, kreeg het van Michelin al een Bib Gourmand voor zijn prijs-kwaliteitverhouding. Dat is de verdienste van Sander Roos, de ex-souschef van Koen Somers in De Kristalijn, het gastronomische restaurant van Stiemerheide. Daarvóór werkte hij bij chef Ralf Berendsen van La Butte aux Bois. Beide hotels zijn sinds 2021 eigendom van Jochen Leën, een Limburgse juwelenontwerper, en Rüdiger Pohl, telg van de ex-eigenaars van het cosmeticamerk Wella.
De naam verwijst naar Leëns collectie meteorieten en stenen van de maan en van Mars. Naar eigen zeggen kunnen die ‘voor energie zorgen en aanzetten tot meer begrip en dankbaarheid voor wat we op aarde aan schoonheid mogen ervaren’. Nooit gedacht dat ik een les kosmische filosofie zou krijgen van een restaurateur.
Zelf ben ik meer in culinaire filosofie geïnteresseerd, en die bevalt mij hier wel: elke dag heeft een aardbewoner recht op een driegangenmenu voor 45 euro. Sowieso zijn drie gangen voldoende voor de levensbehoefte van de gemiddelde sterveling, bovendien ligt de prijs in de onderste regionen van de markt, én kan je voor elke gang kiezen tussen twee gerechten. Een verademing te midden van al die restaurants die ons tot meer gangen verplichten dan we eigenlijk willen, in het bijzonder op vrijdag en zaterdag, wanneer ons vaak het langste en duurste menu wordt opgedrongen. Ik heb mij al meermaals afgevraagd of ik zo’n praktijk van een andere handelszaak zou aanvaarden.

Van honger zal ik alvast niet omkomen, want nog vóór het menu van start gaat, komt er goed brood met boter op de tafel, samen met enkele gougères (hartige kaassoezen) en humus met crackers.
Gravad lax (gemarineerde zalm) met brioche is een goed idee, omdat de zoet-zuur-zoutsensatie van de marinade er nog door versterkt wordt. Aan de overzijde van de tafel verschijnt een frisse rundstartaar met enkele versiersels van onder meer radijs en komkommer erbovenop, eigenlijk onnodig, maar wel prettig knapperig.
Een dorade met perfecte cuisson ligt op een risotto die nog beet heeft, het andere hoofdgerecht is een nogal barokke presentatie van kip in fine-champagnesaus met appel, pastinaak en aardappelmousseline.
De nagerechten hadden koeler mogen zijn, zowel de lauwe carpaccio van ananas met half gesmolten kokosijs als de tompouce* van geitenkaas met pecannoten, appel, druif en dadel.
Originaliteit en creativiteit zijn hier geen streefdoel, kwaliteit is dat zeker wel. Wat ook merkbaar is aan de mooie ruime wijnglazen van Riedel, en de wijnen per glas die voor 30 euro bij het menu worden geschonken: een pinot noir van het Limburgse domein Aldeneyck, een Italiaanse barbera d’Alba en een halfzoete riesling uit Oostenrijk. Kundig gemaakt op de planeet aarde.

TOMPOUCE
Dit gebakje van bladerdeeg en banketbakkersroom, met bovenop een laagje suikerglazuur, is een variant op de Franse millefeuille. Het zou bedacht zijn door een banketbakker uit Amsterdam, en wordt in Nederland als tompoes steevast gegeten op Koningsdag. De naam zou verwijzen naar het Engelse figuurtje Tom Thumb (of Klein Duimpje), omdat het een klein gebakje is. In de loop van de tijd werden er verschillende varianten van gemaakt, zoals deze van chef Sander Roos met geitenkaas.
