recensie Kamermuziek
Liefdesspel

QUATOR ALFAMA
So far so close
Cypres

Aantrekken, afstoten, ontploffen, wiedergutmachen: een hart in beroering laat zich door de rollercoaster van de liefde wel eens tot emotionele extremen voeren. Robert Schumann is zowat het uithangbord van de hoogromantische Sturm und Drang die binnen de ruimte van één enkele compositie de verste uithoeken van het amoureuze spectrum aandoet. Op So far so close zwiept het Belgische Quatuor Alfama enthousiast mee op de woeste baren van Schumann en maatje Mendelssohn, die zo zijn eigen muzikale afhankelijkheidsrelatie had met zus Fanny. De Alfamas tackelen de illustere strijkkwartetten met grote gestes en minuscule details; de uitgesproken klanksmaken geven de interpretatie smoel en zijn pasmunt voor de occasionele glitches in techniek en justesse. Gesandwicht tussen de repertoirereuzen als een smeuïge punt brie: het fascinerende Trois mouvements pour quatuor à cordes van Patrick Leterme, dat een geslaagde eigen kijk biedt op lyriek en spiritualiteit. (st)