‘Vrouwen vergelijken met koeien en honden, is dat seksuele intimidatie?’

‘In Engeland betaal je blijkbaar geen belastingen op de inkomsten van Onlyfans en volgens het internet was belastingen betalen in ons land ook niet aan de orde.’

We moeten hier eerst nog eens terugkomen op de Ongehoord van vorige week, toen we aanstipten dat Megan Desaever geen belastingen betaalde op haar inkomsten uit OnlyFans. Onder meer omdat ze het onrechtvaardig vindt dat ze dan direct de helft kwijt zou zijn aan de fiscus. En ook omdat ze plannen heeft om naar Dubai te verhuizen en ze daar toch geen belastingen zou moeten betalen. Maar u kent het spreekwoord: nooit slapende belastingcontroleurs wakker maken. En ja hoor: Desaever kreeg na haar interview de fiscus over de vloer. Ze belooft in Het Nieuwsblad de volledige medewerking aan het onderzoek. Een tip: ‘Volgens het internet’ is geen goede raadgever.

‘Wie slecht slaapt, is vaker ziek.’

Alle wakkere belastingcontroleurs nog aan toe: de federale overheid biedt haar ambtenaren voortaan slaaptraining aan. Een tip: wie hard werkt, valt ’s avonds makkelijker in slaap.

‘Misschien ben ik naïef geweest.’

Vorige week zei Megan Desaever nog dat ze niet dom was. Deze week ontdekte ze dat ze misschien wel naïef is.

‘We verwachten gezonde groei en dito marges.’

Bij Deutsche Bank zijn ze geenszins naïef en raden ze aan om te beleggen in Rheinmetall, het bedrijf dat de Leopardtanks produceert. Maar kunnen we een bedrijf dat groeit dankzij een oorlog wel gezond noemen?

‘Sociale media hebben opgeroepen tot haat en geweld tegen mij. Ik ben zelf zwaar getraumatiseerd.’

Nog even en we moeten medelijden hebben met Jeff Hoeyberghs, de man die in een lezing aan de UGent poneerde dat vrouwen overbodig zijn geworden door de uitvinding van de vaatwasser en ‘omdat ze hun benen niet meer willen opendoen’. De macho in een slachtofferrol. Dat we dat nog moeten meemaken.

‘Vrouwen vergelijken met koeien en honden, is dat seksuele intimidatie?’

Je zou zelfs medelijden krijgen met Hans Rieder, de advocaat die de uitspraken van Jeff Hoeyberghs moet proberen recht te praten.

‘Mijn vriendin Fien is een uitstekende chef-kok. Er worden bij ons thuis geregeld een stel vingers afgelikt van puur contentement. Ze is zo geweldig dat ik ze eind april ga vastleggen voor het leven. De onderhandelingen zijn net afgerond.’

Veldrijder Eli Iserbyt weet dat er meer is in het leven dan de vaatwas. (in Het Nieuwsblad)

‘De ware kunstenaar verbijt in een achterkamertje de winterkou, stuurt vrouwlief kortgerokt de straat op en laat zijn kroost hongerlijden, eerder dan te verzaken aan de muze.’

Marc Vermeiren, columnist van Sportwereld, verenigt het allerslechtste van Jeff Hoeyberghs en het allerslechtste van de Antwerpse schepen van Cultuur Nabilla Ait Daoud in zich. Volgens hem moeten kunstenaars lijden en moeten de vrouwen van lijdende kunstenaars zich prostitueren om hun gezin in leven te houden. Heeft er al iemand de man een schepenambt aangeboden? En heeft hij al een advocaat?

‘Ik heb luieritis, al twintig jaar.’

Als je het aan Marc Vermeiren of Nabilla Ait Daoud lag, dan hadden ze Johan Boskamp vast al de raad gegeven om kunstenaar te worden. Boskamp sukkelt trouwens met zijn gezondheid en weet dat het deels komt door te weinig beweging, vertelt hij in Het Laatste Nieuws. ‘Ik bewoog niet meer, dát is het ergste. Daar moet je echt een stomme lul voor zijn.’

‘Anderlecht heeft twee klootzakken met metier nodig, die de ploeg durven uitschelden.’

Olivier Deschacht probeert in Het Nieuwsblad een oplossing te zoeken om zijn ex-ploeg uit het slop te trekken. Een tip: in het bestuur zijn vast wel een paar kandidaten te vinden.

‘Op het kabinet van Jos Chabert was Jean-Luc Dehaene kabinetschef. Iedereen kroop weg onder zijn bureau als hij naar buiten kwam. Allemaal hadden ze schrik, maar ik niet.’

Als we Hilaire Van der Schueren, ondertussen ploegleider bij Intermarché-Circus-Wanty, mogen geloven, dan zou Jean-Luc Dehaene de geknipte man geweest zijn om bij Anderlecht aan de slag te gaan. Maar als het al had gekund, dan hadden ze er nog niks aan gehad, want Dehaene was fan van Club Brugge, natuurlijk. (in Het Nieuwsblad)

‘Spelers en trainers moeten de roze olifant op tafel durven leggen en het probleem benoemen.’

Ook bij Club Brugge draait het trouwens niet te best. En zouden ze daar met een drankprobleem zitten, of begrijpen we sportpsychologe Ellen Schouppe niet zo goed? (in Het Nieuwsblad)

‘Overal in Vlaanderen is er in bedrijven op de werkvloer geen druppel alcohol meer te vinden. Het Vlaams Parlement is nog de enige plaats waar dat wel het geval is.’

Ook Björn Roska, Vlaams fractieleider van Groen, wil de roze olifant op tafel leggen en bier en wijn verbannen uit het Vlaams Parlement, vertelt hij in Het Nieuwsblad. Dat is daar momenteel nog gratis te krijgen. Zijn kans op succes wordt als 0,0 promille ingeschat. Het parlement heeft zelfs een eigen bier: Halfrond, 7,8%. Santé!

‘Toen de Culture Club hier was, heb ik hier ook gestaan. Of gelegen.’

Vicepremier Vincent Van Peteghem (CD&V) zag vroeger blijkbaar ook regelmatig een roze olifant op tafel liggen, vertelde hij op de Gentse nieuwjaarsreceptie van zijn partij.

‘Via de test moeten de kandidaat-Belgen kunnen aantonen dat ze intussen het nodige weten over ons land, bijvoorbeeld wat het Atomium is.’

Kamerlid Franky Demon (CD&V) wil mensen die Belg willen worden een nationaliteitsexamen laten afleggen. Maar zou het niet beter zijn hen te vragen of ze weten wie Manneken Pis is? Wie begrijpt waarom een pissend jongetje tot symbool van een land kan uitgroeien, doorgrondt pas echt de ziel van dit volk.

‘Het is nog pril, maar ik vind deze snuffelfase heerlijk.’

Goedele Liekens (Open VLD) heeft een nieuw lief, en we willen ons bij wat ze zegt in Dag Allemaal liever geen details voorstellen.

‘Ik beloof dat ik het nooit meer ga doen.’

Goldband-zanger Milo Driessen heeft niet gesnuffeld, maar cocaïne gesnoven. Op het podium nog wel. Zijn excuses klinken als die van een kind. (op 3FM)

‘Die cocaïne-rel na het Songfestival was de beste gratis reclame ooit. De pers deed er ons een plezier mee.’

Die van Goldband dachten vast: wat die van Måneskin kunnen, kunnen wij ook. (in Het Nieuwsblad)

‘Als twintiger dacht ik ook: nu is het aan mij. Maar als aanstormende zestiger heb ik het daar toch wat moeilijk mee. We worden te gemakkelijk opzijgeschoven.’

Jan Verheyen beklaagt zich in Het Nieuwsblad over de ‘extreme verjongingsdrang’ in de filmwereld. Maar zouden de zestigers van toen zich niet even goed hebben gevonden als Verheyen nu? En die hadden zelfs geen films van De Kampioenen geregisseerd.

‘Als ze allemaal ontevreden zijn, betekent het dat we een goed voorstel hebben.’

Minister van Post Petra De Sutter (Groen) legt op Radio 1 uit dat het haar alleen maar in haar overtuiging sterkt als vakbonden en werkgevers haar wetsvoorstel voor een betere bezorging van pakjesbezorgers niet zien zitten.

‘Het veiligheidsgevoel is volledig weg.’

Nu hebben we eindelijk eens over iets positiefs als het veiligheidsgevoel en dan is het toch weg – volgens een vrouw die overvallen werd in Gent. (in De Gentenaar)