Club Brugge kan voor de zesde keer op rij niet winnen, na dure blunder van Simon Mignolet in Sint-Truiden

Voor de match speelden ze op Stayen de Champions League-hymne. Die van Club Brugge werden er bijna nostalgisch van, ware het niet dat het om een gepersonaliseerde kanarieversie ging.

Wat was het de laatste tijd toch kommer en kwel voor Club in de eigen Jupiler Pro League. Vijf wedstrijden zonder zege – de laatste dateerde al van 28 oktober… – mochten er gisteravond echt geen zes worden. Verliezen was al helemáál uit den boze: dan zou zelfs STVV tot op twee punten komen.

Het heft in handen nemen was daarom de opdracht voor de bezoekers en dat deden ze ook. Het kunstgras was weer even wennen – Lang, Sylla, Vanaken en Odoi verslikten zich al snel in de bal – maar ze waren wel de dominante ploeg. De kansen volgden. Zowel Mata als Lang konden na knappe aanvallen uithalen, maar hun pogingen werden nog in corner verwerkt.

Mechele op de bank

De opmerkzame lezer of toch Club-fan heeft het intussen misschien door: het feit dat Sylla, Mata en Odoi in de ploeg stonden, betekende dat Mechele ernaast was gevallen. Verrassend, want hij is al het hele seizoen titularis, maar nieuwe coach nieuwe keuzes. Dat is ook vervelend voor Jutgla, want Yaremchuk kreeg opnieuw de voorkeur. Makkelijk had de Oekraïner het echter niet tussen drie verdedigers, met de kale bonk Leistner op kop. De Truienaars hebben ook niet voor niks de op één na beste defensie – enkel leider Genk slikt minder goals.

Halverwege de eerste helft toch ook eens een mogelijkheid voor de thuisploeg, maar wel meteen een hele goeie. Bruno – onlangs in de bekermatch nog de boeman van Club – stuurde Hayashi diep. Die was een stuk sneller dan Sylla en kon vanuit een schuine hoek uithalen, zijn poging zoefde maar net naast het doel van Mignolet. Een waarschuwing die ze bij blauw-zwart ter harte namen. In een volgende gelijkaardige fase was Sylla de spits wél de baas en vervolgens ging het snel. Via Odoi en Vanaken kon Buchanan op wandel op rechts. De Canadees bracht laag voor en onder druk van Lang tikte Wolke Janssens de bal lullig in eigen doel.

0-1 en nu werd het écht interessant. De vraag was: kon Club eindelijk eens een voorsprong vasthouden? Scott Parker had er alleszins op gehamerd dat de spelers niet angstig mochten zijn en dat leken ze dit keer niet. Toch kwamen ze voor rust nog even onder druk en één keer goed weg. Toen Hayashi slim voor Odoi kroop, werd hij langs achteren nogal innig omhelsd en had de bal zomaar op de stip gekund. Laforge floot echter voor… Ja, voor wat eigenlijk? Een schwalbe? Onzin in dat geval.

Toch weer Bruno

Dat het nog spannend zou worden dus. De eerste kans van de tweede helft was ook voor STVV en die had altijd moeten zitten. Met een heerlijke pass zette Koita de hele Club-defensie in de wind en Okazaki alleen voor doel. Een echte topschutter is de Japanner ondanks zijn mooie Europese carrière nooit geweest – hij scoorde dit seizoen ook nog maar één keer – maar hier had hij toch beter moeten doen dan het flauwe schotje waar Mignolet nog bij kon.

De match kabbelde wat verder, maar eerlijk? Je zag het zo gebeuren dat de 1-1 alsnog zou vallen. Et voilà: een kwartier voor tijd was het zover. Vanuit het niets. Hashioka bracht de bal voor vanaf rechts en ook al leek het een opraper voor Mignolet, hij liet de bal glippen en zo kon Gianni Bruno die tegen de netten tikken. Balen voor de gedoodverfde winnaar van de Gouden Schoen, die in de vorige confrontatie al blunderde, maar natuurlijk voor héél Club.

Het had nog slechter kunnen aflopen trouwens, want even later trof Bruno nóg eens raak, maar de vlag ging (terecht) de hoogte in. Een gelijkspel is echter al erg genoeg. 2 op 9: op het veld heeft de trainerswissel nog niks opgeleverd. De achterstand op Genk? Negentien punten…