
Architect Arata Isozaki, baanbrekende Japanse postmodernist, overleden
De beroemde Japanse architect Arata Isozaki, in 2019 de winnaar van de prestigieuze Pritzkerprijs, is woensdag overleden. Hij ontwierp onder andere het Museum of Contemporary Art in Los Angeles en het Palau Sant Jordi in Barcelona.
Arata Isozaki stierf woensdag op 91-jarige leeftijd in zijn huis in Okinawa. Dat bevestigde ook zijn vrouw Misa Shin in een verklaring. Zijn begrafenis zal alleen worden bijgewoond door dichte familie.
De Japanner was een zeer productieve architect, die zich na de Tweede Wereldoorlog op de kaart zette als postmodernist. Hij ontwierp gebouwen die de Aziatische en Westerse cultuur en geschiedenis combineerde tijdens een periode die vooral gedomineerd werd door Europese en Amerikaanse architectuur.
Isozaki is een protegé van de legendarische architect Kenzo Tange. Isozaki’s mentor was de eerste Japanse architect die de Pritzkerprijs won, ook bekend als de Nobelprijs van de architectuur. Zijn bekendste werken zijn onder andere het Museum of Contemporary Art in Los Angeles en het Palau Sant Jordi in Barcelona, dat werd ontworpen voor de Olympische Zomerspelen van 1992. Hij was ook het brein achter het Team Disney Building, het administratieve hoofdkwartier van de Walt Disney Company in Florida.

Ground zero
Isozaki was amper 14 toen er atoombommen vielen op Hiroshima en Nagasaki. ‘Ik groeide op nabij ground zero’, zei hij ooit. ‘Alles lag in puin - er was geen architectuur te bespeuren: geen gebouwen en zelfs geen stad. Mijn eerste ervaring met architectuur was dus de complete afwezigheid ervan. Daardoor begon ik na te denken over hoe mensen hun huizen en steden zouden kunnen herbouwen.’
In de vorige eeuw was de Japanner een van de eerste architecten die gebouwen ontwierp buiten Japan, wat ongewoon was voor die tijd. ‘Vroeger werd Azië vooral beïnvloed door het Westen, niet omgekeerd’, zei voorzitter van de Hyatt Foundation Tom Pritzker aan de Britse krant The Guardian.
Isozaki’s werk ‘werd duidelijk beïnvloed door zijn wereldburgerschap’, stelde hij. ‘Zijn zoektocht naar betekenisvolle architectuur werd weerspiegeld in zijn gebouwen, die tot vandaag stilistische categoriseringen tarten.’
