Xenofobie in de galaxie

Onlangs was ik in het heelal. Of beter, ik was in het planetarium van Volkssterrenwacht Urania in Hove, en zag rondom mij een sterrenhemel openbloeien. ‘Waauw, zó realistisch’, verzuchtte een schoolkind naast mij, toen de projectie razendsnel inzoomde op een sterrennevel. ‘Net of we zitten in een raket.’ Rond de jaarwende word ik altijd wat filosofisch over mijn plaats in de kosmos, tussen al die galaxieën die zich lichtend uitstorten. En zeker nu de James Webb Telescoop operationeel is en het onderzoek weer aanscherpt naar tekenen van leven op verre, verre planeten.