Mislukking dreigt voor Congo­commissie

Soms is het handig dat een kleine partij pas aan het einde van de tussenkomsten een kans krijgt. Kamerlid George Dallemagne (Les Engagés) ­ondervond in de Congo­commissie ‘uiteenlopende stellingen’, om niet te zeggen ‘spanningen’. Hij vreesde een mislukking wanneer de diverse fracties er niet zouden in slagen om ‘hun ideologische bagage’ af te leggen. De Vriendt kon hem alleen bijtreden.

Eind dit jaar sluit de Congocommissie haar werkzaam­heden. Deze bijzondere ­Kamercommissie buigt zich over het koloniaal verleden van België en probeert ook de toekomstige samenwerking met Congo, Rwanda en Burundi vorm te geven. Vorige week lanceerde commissievoorzitter De Vriendt een voorstel van slotakkoord.

Een eerste bespreking maakte duidelijk dat de standpunten in Vivaldi ver uit elkaar liggen. De tekst van De Vriendt verzet zich tegen herstelbetalingen. Aan de andere kant moet het parlement excuses aanbieden voor het leed dat de koloniale periode in de betrokken landen meebracht.

De PS blijft een voorstander van een globaal reparatiefonds dat onder bepaalde voorwaarden herstelbetalingen kan doen. Net op dat punt spartelen Vlaamse partijen, gevolgd door de MR, tegen. De Vriendt wil dat de Kamer aan de betrokken landen haar verontschuldigingen aanbiedt voor de ‘koloniale overheersing en uitbuiting’. Maar de tegenstand hiertegen lijkt onverwacht groot. Verontschuldigen kunnen de deur openen naar schadevergoedingen. De Vriendt ontkent dat.

MR, Open VLD, CD&V, N-VA en Vlaams Belang hebben ook moeite met een algemene ­verontschuldiging. Excuses kunnen in welomschreven gevallen – de moord op Patrice Lumumba, de behandeling met metissen – altijd. Dat is in het verleden ook gebeurd. Maar het uiten van verontschuldiging door de Kamer neemt de Belgische bevolking mee in bad. ‘Burgers zijn niet schuldig aan een systeem dat ze nooit hebben gewild,’ zei ­Benoît Piedboeuf (MR).