Union kroont zich na nieuwe zege in Europa League tot groepswinnaar

Twee jaar geleden zat Union nog in tweede klasse en het is bijna zestig jaar geleden dat de club Europees voetbal speelde. Het sportieve budget bedraagt maar een goeie twintig miljoen euro. En tóch is dat Union nu al zeker van de achtste finales van de Europa League. Dertien op vijftien, negen op negen op verplaatsing: het zijn waanzinnige cijfers. We vallen in herhaling, maar we zijn toch benieuwd wat deze selectie in de Champions League had kunnen doen. Meer dan Rangers (0 punten), daar zijn we van overtuigd.

Union presenteerde zich ook in Malmö als een team voor wie Europese avondjes stilaan een gewoonte geworden zijn: zo matuur. De ploeg is zo zelfbewust dat het soms zelfs gevaarlijk wordt – een foute controle of pass is snel gebeurd –, maar tegen Malmö kwam Union op geen enkel moment in de problemen. Bij de pauze was de klus eigenlijk al geklaard: 0-2 na doelpunten van Teuma en Lazare, niet toevallig de jongens die in deze campagne al het vaakst uitblonken.

Vooral de metamorfose van Teddy Teuma is opmerkelijk. Vorig seizoen was de middenvelder weliswaar ook al een dragende figuur, maar nu is hij zonder twijfel de sleutelpion van dit elftal. Teuma bepaalt het tempo, zo goed als elke aanval passeert langs hem. Zo ook in Zweden. De 0-1 trapte hij in de openingsfase zelf voorbij Diawara – daarbij geholpen door een deviatie van een Malmö-speler -, hij lag ook aan de basis van de 0-2 van Lazare op slag van rust.

Op de eretribune wist Tony Bloom met zijn vreugde geen blijf. De hoofdaandeelhouder woonde hoogst uitzonderlijk een wedstrijd van Union bij. Na de goals sprong hij in de armen van voorzitter Alex Muzio en zwierde hij de kinderen van de bestuursleden in het rond. Het leek geen theater, Bloom, die we eerder op de dag troffen in de urinoirs van het plaatselijke fort, gaf de indruk oprecht blij te zijn met de prestaties. Mocht ook wel: Union bereikte een zoveelste mijlpaal. Heeft deze club überhaupt wel een bovengrens?

Binnen de spelersgroep leeft alvast het idee dat die er niet is, ook Karel Geraerts is een trainer met een onvoorwaardelijk geloof. Door de groepswinst mag Union rechtstreeks naar de 1/8ste finale van de Europa League, waardoor het in eerste instantie nummers drie uit de Champions League – denk maar aan traditionele grootmachten als FC Barcelona en Ajax – ontloopt. Maar zelfs als die een ronde later alsnog uit de trommel zal komen: wij durven niet beweren dat Union hen niet aankan.

Of Union in de tweede helft wel in de verdrukking kwam? Nauwelijks. Als iemand nog een doelpuntje had kunnen maken, waren het de bezoekers wel. Vanzeirs pegel ging voorlangs, ook Lapoussin, Puertas, El Azouzzi en Nieuwkoop lieten de 0-3 liggen. Als we streng zijn, moeten we zeggen dat het na de rust aan efficiëntie ontbrak om de drie punten veilig te stellen, maar dan zijn we aan het mierenneuken.

Dit was immers opnieuw een sterk nummer. En het is niet omdat we het succes stilaan een beetje verwachten, dat het vanzelfsprekend is. De Belgische voetballiefhebber mag trots zijn op dit Union. Zoals eigenaar Tony Bloom dat ook is. Terecht.