Club Brugge boekt simpele zege tegen STVV

To rotate or not to rotate: dat was opnieuw the question voor Carl Hoefkens. En met een verplaatsing naar het Dudenpark in het vooruitzicht, tegen een Union dat opnieuw op dreef is, koos hij voorin voor vers bloed. Skov Olsen, Sowah en Jutgla bleven langs de kant, het was aan Buchanan, Nusa en Yaremchuk om de vijfmansdefensie van STVV op te rollen. Noa Lang moest ondanks zijn race tegen de WK-klok nog vrede nemen met een plekje op de bank.

Club Brugge ging wel slapjes van start. Het openingskwartier was een sof en stond bol van de slordigheden. Mechele, Odoi, Meijer, Onyedika: in de opbouw ging haast iedereen wel eens de mist in. Bijgevolg kwam blauw-zwart nog niet tot kansen. Vanaken stuurde wel eens Nusa diep, maar die miste zijn controle. Ook van de Truienaars kwam weinig voort en zo dommelden wij en de supporters stilaan in. Er was ook maar 16.381 man opgedaagd – opvallend weinig.

Wat de wedstrijd nodig had, was een flits. Na twintig minuten kwam die er eindelijk, getekend Antonio Nusa. De 17-jarige Noor, die eerder bijna mistasten van doelman Coppens had afgestraft, ging aan het dribbelen en werd neergelegd op een interessante plek. De vrijschop liet hij over aan zijn aanvoerder. Hans Vanaken zette zich achter de bal en het was bingo. Weliswaar met veel dank aan Brüls, die de vrij ongevaarlijke knal domweg van richting veranderde, maar daar trok Vanaken zich niks van aan. Zijn 101ste goal in eerste klasse was een feit – op naar de tweehonderd zeker?

Boyata toont zich

In de thuismatch tegen Westerlo werden alle kansen nog gemist, waarna Club het deksel op de neus kreeg. Nu kwam het op voorsprong, dus kon het bevrijd spelen. Althans, dat zou je denken. Maar ook na de 1-0 viel er bitter weinig te noteren. Nog een afgeblokte poging van Nielsen, daar moesten we het mee doen. Dan nog maar even de basisplaats en solide eerste helft van Boyata vermelden. Hij verving Sylla, die nog niet geschorst was voor zijn rode kaart en wiens schorsing nog wordt aangevochten door de club. Zo kon hij zich eindelijk nog eens tonen aan Roberto Martinez.

Waar de Club-fans echter vooral op hoopten, waren tekenen van klasse van Yaremchuk. De Oekraïner scoorde bij zijn debuut, maar was de laatste weken onzichtbaar – tegen Atlético tweemaal letterlijk. Ook nu kwam hij voor rust amper in het stuk voor. Maar vlak erná maakte hij er wel ei zo na 2-0 van. Op voorzet van Meijer kopte hij hard op doel, maar Coppens pakte uit met een prima redding. Niet veel later kwam ook Boyata dicht bij een doelpunt, maar hij knikte op aangeven van Nusa nipt naast.

Kon STVV nog een vuist maken? Heel even, rond het uur. De twee penalty’s waar het om vroeg, na zogezegde fouten van Odoi en Onyedika op Bocat en Hashioka, waren nog om te lachen. Maar Bocat dwong Mignolet vervolgens wel tot een eerste (goeie) save. De Club-doelman heeft tegenwoordig zeven handen, zo zei Hoefkens zondag nog. Dit keer voorkwam hij de gelijkmaker echter met een beenveeg.

Schwung dankzij wissels

En dat was het dan, wat de bezoekers betrof. Want toen Mory Konate met de voeten vooruit het duel met Mechele aanging en mocht gaan douchen, waren de Kanaries uitgezongen. Een paar minuten later mocht Coppens zich ook een tweede keer omdraaien. Lang was net ingevallen en zette Yaremchuk alleen voor de keeper. Dit keer faalde hij niet en maakte hij komaf met de droogte.

Lang werd zowel voor als na zijn assist luidkeels bezongen door de thuisaanhang, die hem duidelijk nog eens een hart onder de riem wilde steken. Maar samen met de Nederlander was ook Skov Olsen erop gekomen en die wilde niet onderdoen. Na het passje van Meijer zette de Deen met een gekruist schot de 3-0 op het bord. Een dubbele wissel om van te smullen was het. Eindelijk zat er schwung in de wedstrijd, die uiteraard gespeeld was.

Zowel Lang als Skov Olsen zag in de slotfase nog een knal gekeerd. Geen vierde goal dus. Wel een vierde clean sheet op rij voor Mignolet en zijn verdediging. Dat zal vertrouwen geven richting Union – net als vorig seizoen een onvervalste topper.