Een oefening voor de meerderheid

Via de hashtag #NotMyAriel ­uitten mensen de afgelopen dagen hun ongenoegen over de kleur van de kleine ­zeemeermin. Voor de liveactionremake van die klassieker heeft Disney namelijk een ­actrice met een donkere huidskleur gecast. De ophef is opvallend, want terwijl zwarte meisjes zich al ­decennia, neen, eeuwenlang hebben moeten verplaatsen in witte meisjes of, nog vaker, jongens om verhalen te beleven, botst het omgekeerde kennelijk op ­onbegrip en consternatie. Het doet me denken aan iets waar je als scenarist ook regelmatig mee geconfronteerd wordt: de vrees van een zender of ­producent dat ‘de’ kijker (op zich al veelzeggend) zich niet meer in je verhaal of personages zal herkennen als die ‘te divers’ worden. Ik geef het niet graag toe, maar die vrees zou weleens gerechtvaardigd kunnen zijn. Hij duidt op een dieperliggende scheeftrekking in de samenleving, een die #NotMyAriel nog eens in de verf zet.