Cultuur en media
Pukkelpop | Oscar and the Wolf: een triomfantelijke terugkeer
Of Oscar and the Wolf op Pukkelpop zou spelen was lang onzeker, maar eenmaal de lasers aanschoten was er geen twijfel meer mogelijk: Max Colombie was hier om de show van z’n leven te spelen. ‘There’s something in the air’ zong hij, en dat was naast confetti vooral veel wederzijdse liefde.
‘Strange entity’, het titelnummer van het intussen al acht jaar oude debuutalbum, was meteen een binnenkomer van jewelste. Destijds zag Colombie het al groots, tegenwoordig maakt hij die ambities helemaal waar. Met een flitsende lichtshow, neon verlichte trappenconstructie en een bijzonder strakke en veelzijdige band achter hem was dit een show van internationaal topniveau, z’n plek bovenaan de affiche helemaal waard.
Die band bracht waaierende gitaren waar The War On Drugs een patent op heeft, neofunkgitaren waar je wijdbeens luchtgitaar op kon spelen en vooral veel electropunk van de dansbaarste soort. Oudje ‘Princess’ kreeg zo’n rockende, met gitaarsolo’s doorweven uitvoering. ‘On fire’ was een eerste uitbundige dansfeest, de extra percussie in ‘Fever’ deed zowaar nog beter. En met de technobeats van ‘You’re mine’ kreeg Charlotte de Witte in extremis nog een eerbetoon en eerherstel.
Om een alinea vol superlatieven uit te sparen ga ik meteen naar ‘Warrior’, de atypische maar uiterst relevante afsluiter van deze show. Dat nieuwe nummer ging volgens Colombie niet langer over zijn ambities tot wereldverovering, maar wel over het bestrijden en overwinnen van innerlijke gevechten. De voorste rijen werden tot tranen toe bewogen, de rest van de volgelopen Pukkelpopwei was andermaal weggeblazen.
Na de strijd, de overwinningsroes. Draag deze vijf sterren als eretekens.
Oscar and the Wolf, gezien op Pukkelpop op 21/08
plus-artikels kunt lezen?
Ontvang meldingen bij belangrijk nieuws.
