Als het maar geen vetzakje wordt ...

Stel: op een dag word je wakker en besef je dat je prille tiener mollig aan het worden is. Babyvet kan misschien schattig zijn tot een bepaalde leeftijd, maar die grens is nu wel overschreden. Alleen: je kind ziet er zelf geen graten in. Grijp je dan (stiekem) in? Of zadel je je nageslacht zo op met een eetstoornis of een laag zelfbeeld?