Nog steeds in de schaduw van Noel

Komend weekend vult Liam Gallagher opnieuw het ­mythische veld van Knebworth, waar hij britpop­geschiedenis schreef met Oasis. Deze keer moet hij het zonder broer Noel doen, maar wel met een derde plaat onder de arm. Nochtans bewees de jongste Gallagher dat hij solo niet moet onderdoen met songs als ‘Wall of glass’, ‘For what it’s worth’ en ‘Once’. Op zijn derde ­soloplaat – Beady Eye buiten beschouwing gelaten – staat helaas geen enkele song die de verkoop van 160.000 (!) tickets voor de twee shows verantwoordt. Wat in sommige recensies als experimenteel wordt beschouwd naar ­Liam-normen – de strijkers, kinderkoren en externe songwriters als Dave Grohl en Ezra Koenig – zijn franjes die hij in de hoogdagen van Oasis vast als shite had afgedaan. ‘Too good for giving up’ is een melig maar doeltreffend aanstekermoment, ‘Everything’s electric’ is dankzij de hulp van Grohl veruit de beste song. Elders treedt Liam moeilijk uit de schaduw van zijn broer en andere muzikale helden. (mg)