Geluk gaat boven gewicht

Met een glaasje prosecco klink ik op de Wereld Obesitas Dag die deze week geruisloos is voorbijgegaan. Ik haal diep adem en annuleer een afspraak waar ik lang naar heb uitgekeken. In de badkamer lonkt de weegschaal, met bonzend hart ga ik erop staan. 82 kilo. Zo’n 200 gram minder dan de dag voordien, maar nog steeds te veel voor mijn 176 cm. Volgens de Body Mass Index heb ik overgewicht. Ik wrijf over mijn uitdeinende buik, knijp in de vetrollen over de zoom van mijn broek. Die waren er niet altijd. Anderhalf jaar geleden woog ik 15 kilo minder. Ik was toen slank. Maar toen kwam corona en ging het licht in mijn hoofd onherroepelijk uit. Ik was al langer aan het spartelen. Voelde me overprikkeld door het werk en de zorg voor mijn twee kleuters. Thuis ontstak ik voor het minste in een oncontroleerbare woede. De wispelturigheid van de gezondheidscrisis zette die gevoelens nog eens op scherp. Ik kreeg een diagnose waarmee ik u niet ga vervelen, en medicatie om de scherpe randjes eraf te vijlen. Gaandeweg voelde ik me beter. Weerbaarder. Maar hoe groter mijn innerlijke rust, hoe meer kilo’s ik meesleepte. In het begin maalde ik daar niet om. Ik voelde me gelukkiger dan ooit tevoren, daar kon wat extra buikvet niets aan veranderen. Toch groeide mijn ongemak met het stijgen van de teller op de weegschaal. Niet omdat ik niet goed in mijn vel zat, maar uit schrik voor de buitenwereld. Voor de blikken van vrienden. Voor mijn favoriete winkel waar de broeken me niet meer pasten. Tot mijn verbijstering wist ik niet wat ik verkoos. Geluk? Of een slank lijf? Het moet het laatste zijn geweest, want ik besloot uiteindelijk om van de ene dag op de andere met mijn medicijnen te stoppen. Ik vermagerde, maar moest me door de dagen slepen. Ik had te snel afgebouwd. Na een interventie van de huisarts vielen de puzzelstukjes op hun plaats: pilloos leven lukt voorlopig niet. ‘Geluk gaat boven gewicht’, zegt ze. De logica zelve, en toch voel ik het niet in deze maatschappij, die zo gefixeerd is op het slankheidsideaal.