Tussen euforie en intimiteit

Hiatus Kaiyote, een kwartet uit Melbourne, vermengt sinds 2013 soul, jazz en elektronica. Dat recept gaat al lang mee en werd doorheen de jaren ook ‘fusion’, ‘acid jazz’ of ‘nu jazz’ genoemd. Het komt er steeds op neer dat de bandleden harmonisch graag uitfreaken, ritmisch niet in de pas lopen en houden van psychedelische effecten en texturen. Hun derde album was een lastige bevalling, omdat zangeres Naomi Saalfield te maken kreeg met kanker en de band daarna in coronamodus moest werken. De plaat lijkt te weifelen tussen euforie om Saalfields herstel en intimiteit na die ­gedwongen isolatie. Mood valiant zwelgt in vette baslijnen, hitsige percussie, filmische strijkers en virtuoze zang, maar die mooie stijlelementen dienen niet vaak genoeg goeie ‘songs’ om echt soulvol te zijn, en de ­muzikanten improviseren niet genoeg om jazzfans te plezieren. Gebeurt dat wel, zoals in ‘Get sun’ en ‘Red room’, dan is de muziek hypnotisch en uitdagend. ‘Blood and marrow’ sluit vitalistisch af, vol hoop. (vpb)