Vivaldi onder druk na nieuwe impasse op loonoverleg

Na een eerste breuk, half januari, is het woensdag voor de tweede maal fout gelopen op het tweejaarlijkse, nationale loonoverleg tussen vakbonden en werkgeversfederaties. Volgens de topman van het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO), Pieter Timmermans, zijn de onderhandelingen ‘stopgezet zonder resultaat’.

Timmermans beschuldigt de vakbondsleiders ervan ‘geen mandaat te hebben om de besprekingen verder te zetten’. Zelf zeggen de werkgevers wel bereid te zijn tot verder overleg, maar dan ‘binnen de normen van de wet op de loonnorm uit 1996’.

Berekeningen op basis van die wetgeving leveren een marge op voor loonsverhoging boven op de index van 0,4 procent (voor de periode 2021-2022). Het gaat om een dwingende loonnorm, luidt het bij werkgevers. De vraag van de vakbonden naar een indicatieve loonnorm ‘gaat in tegen de wet’, aldus Danny Van Assche van Unizo.

Voor de vakbonden is de marge van 0,4 procent absoluut onvoldoende. Ze hebben het over ‘een aalmoes’ en pleiten ervoor dat sectoren die het ondanks de coronacrisis goed doen, de vrijheid krijgen om over een extra loonsverhoging te onderhandelen. Om die eis kracht bij te zetten, organiseren ze vandaag over heel het land protestacties.

De drie vakbonden hopen steun te vinden bij de linkse partijen in de Vivaldi-coalitie, en met name bij de Franstalige socialisten, om via rondzendbrieven door minister van Werk en Economie – Pierre-Yves Dermagne (PS) – een vrijere toepassing van de loonwet te bekomen. Binnen de PS vinden ze medestanders, getuige het wetsvoorstel van Kamerlid Marc ­Goblet (DS 24 februari), in samenwerking met de PVDA’er Raoul Hedebouw. De PVDA zal vandaag prominent aanwezig zijn op de vakbonds­manifestaties.

Dat verhoogt de druk op de PS en op de regering-De Croo. In een eerste reactie wijst het kabinet van Dermagne erop dat de sociale partners nog tot midden maart hebben om tot een akkoord te komen. Maar een derde ronde maakt weinig kans op slagen. Als het loondossier op de regeringstafel blijft liggen, wordt een confrontatie tussen liberalen en socialisten onvermijdelijk.