nooit gedacht dat ...
… de VRT een Hitlergroet uit De ideale wereld zou knippen
Geslaagde politieke satire? Of toch gewoon een stommiteit? rr
‘Toen ik mijn arm strekte, bedoelde ik daar niets mee’, zei in deze krant de agente die in februari 2018 de Hitlergroet bracht terwijl haar collega-agenten Jozef Chovanec in bedwang probeerden te houden. Die man was door het lint gegaan in zijn cel en zong luidkeels liedjes in het Duits. Het was ondanks alle chaos en drama (Chovanec zou wat later in het ziekenhuis overlijden) een slapsticksituatie. ‘Ik wilde een grapje maken’, zei de agente nog. ‘Twee seconden later besefte ik al dat ik in de fout was gegaan.’
Het was dan ook niet grappig, weet iedereen die de beelden heeft gezien. En iedereen heeft die beelden gezien, terwijl haast niemand de beelden heeft gezien van Geert Hoste, toen die hetzelfde grapje maakte in De ideale wereld. Het was ook daar niet grappig. Hoste kreeg de vraag hoe we elkaar nog kunnen begroeten, met die mondmaskers en anderhalvemetertoestanden. ‘Bij Vlaams Belang doen ze het zo’, zei Hoste, en hij strekte de rechterarm. Van de twaalf kijkers die het programma die avond hadden gezien, lachte niemand, maar er was ook niemand die er aanstoot aan nam.
Of toch: ene Jan Huijbrechts. Twee familieleden van hem zijn omgekomen in de concentratiekampen. Toevallig zetelt Huijbrechts voor Vlaams Belang in de raad van bestuur van de VRT. Enkele mails later was de passage verwijderd uit het programma, met excuses van de netmanager van Canvas. Wie uitgesteld keek, of op VRT.Nu, zag Hoste de arm niet meer strekken.
Daar nam meer volk aanstoot aan, toen deze krant het uitbracht, en al zeker Geert Hoste, die sprak van ‘beknotting van de vrijemeningsuiting’. Waaruit we kunnen concluderen dat een politieagente beseft dat ze met haar Hitlergroet een stommiteit heeft begaan, terwijl een doorgewinterde komiek zijn Hitlergroet een geslaagd stukje politieke satire noemt. Misschien moeten we die Hitlergroet dan toch maar bij wet verbieden? ‘Geen goed idee’, vindt Gie van den Berghe, auteur van een boek over de gestrekte rechterarm. ‘Dingen die je verbiedt, gebeuren nadien gewoon stiekem.’
Hoste besloot zijn reactie met een dreigement: ‘Ik krijg nu ontzettend veel zin om nog eens een eindejaarsconference te schrijven.’
Dat gevaar is, voor zover we konden nagaan, geweken. Eind goed, al goed.
