De obesitas-obsessie

Toen ik 19 was, ging ik een tijdje naar een diëtist. Ik vond mezelf te zwaar, na een jaar vrij spel op kot. Als ik nu foto’s uit die periode bekijk, snap ik niet waarover ik me druk maakte. Toen ik een jaar later een kot deelde met een vriendin die ongeveer dezelfde lichaamsbouw had, logen we vaak over eten. Als we pizza bestelden, deden we alsof er nog mensen boven waren. Net of de pizzakoerier gaf om wat wij aten. In de frituur deden we neptelefoontjes naar zogezegde vrienden die op ons wachtten en die een extra snack ‘rechtvaardigden’. Minstens één keer per week riepen we dat ons dieet morgen zou starten.