Keir Starmer wordt nieuwe leider van Britse Labourpartij

Labour deed het eind vorig jaar bijzonder slecht in de vervroegde parlementsverkiezingen. Jeremy Corbyn leidde Labour naar de grootste verkiezingsnederlaag sinds 1935, terwijl concurrent Boris Johnson met zijn Tories vlot een absolute meerderheid haalde in het Lagerhuis. De eeuwige onduidelijkheid over het brexitstandpunt van de partij deed Corbyn de das om, maar ‘s mans radicaal-linkse opvattingen zijn nooit écht geliefd geweest bij Labour-kiezers. Corbyn kondigde de avond zelf nog aan de partij niet meer te zullen leiden in een volgende verkiezingscampagne.

Vandaag is zijn opvolger bekendgemaakt: Keir Starmer. De grote conferentie die voor de verkiezing gepland was, werd afgeschaft door het coronavirus. De ruim 500.000 leden van Labour kregen vanmiddag gewoon een mail met het resultaat. De leden konden tot vorige donderdag elektronisch hun stem uitbrengen. 

Winnaar Keir Starmer was de topfavoriet. De 57-jarige jurist uit de Londense wijk Southwark werkte lange tijd als openbaar aanklager en kwam pas in 2015 in het Lagerhuis terecht, maar groeide daar al snel door naar de partijtop. Starmer verdiende zijn sporen aan de zijde van Jeremy Corbyn als schaduwminister voor Brexit. (Hij is een notoir tegenstander van de  Brexit maar hij beseft ook dat hij het daar niet meer over moet hebben.) 

Hij kon in de voorrondes voor de leiderschapsverkiezingen bij Labour op meer steun van collega-parlementsleden, vakbonden en lokale Labour-afdelingen rekenen dan zijn concurrentes en heeft een degelijker, gematigder imago dan Corbyn, al doen critici hem af als een grijze muis.

Naar het midden!

‘Met Starmer krijgt het land na vijf jaar weer een oppositieleider van wie velen zich ook kunnen voorstellen dat hij in Downing Street zit’, schrfeef Robert Shrimsley, politiek columnist van de Financial Times, eerder in zijn krant. 

Dat was trouwens het grote probleem met Corbyn. Zelfs Labour­kiezers zagen in hem nooit een potentiële premier. Daarvoor waren zijn opvattingen niet alleen te radicaal-links, maar zijn hele politieke leven was hij in de eerste plaats opposant, nooit dealmaker of bestuurder.

Met Starmer zal de partij weer meer naar het midden opschuiven. Of dat de beste positie is om de Britten opnieuw voor Labour te doen kiezen, blijft natuurlijk afwachten. Hijzelf beklemtoonde tijdens de campagne vooral dat hij de partij opnieuw wil verenigen. Corbyn was er dan in geslaagd om veel jonge mensen te enthousiasmeren, maar hij joeg de meer traditionele Labour-kiezers weg. Met zijn meer staatsmanachtige uitstraling wil Starmer hen weer terugwinnen.

Tegenkandidaten

Zijn tegenkandidaten waren de 40-jarige Rebecca Long-Bailey en Lisa Nandy.  Long-Bailey geldt als een vertrouwelinge van Jeremy Corbyn. Zij bleef ook na de historische verkiezingsnederlaag zeggen dat Corbyn naar haar mening 'geen enkele fout' had gemaakt in de campagne, en beloofde hem al een job in haar kabinet mocht ze het ooit schoppen tot premier. Parlementslid Lisa Nandy was de outsider. Zij wil de partij de groene kant op sturen. Daarnaast ijvert ze voor een steviger standpunt rond migratie en meer zeggenschap voor de lokale afdelingen binnen Labour.

Starmer staat nu voor een aartsmoeilijke taak. De partij is gedecimeerd uit de verkiezingen van eind vorig jaar gekomen, zelfs in de traditioneel donkerrode kiesdistricten in het Noorden van Engeland. De coronacrisis biedt misschien mogelijkheden. Premier Boris Johnson ligt onder vuur omdat hij het land pas laat in lockdown zette en omdat de Conservatieven jarenlang bespaard hebben op de nationale gezondheidsdienst NHS, die al langer klaagt over een tekort aan verpleegkundig personeel. Bovendien verdwijnt de Brexit - het paradepaardje van Johnson en co. - door de zware gezondheidscrisis even naar de achtergrond.