Het geraamte van een regime

Macaber en hol klonk het, het schamele applaus dat premier Sophie Wilmès kreeg na haar regeringsverklaring in de Kamer. In het halfrond slechts een handvol mensen: de vicepremiers en fractievoorzitters, verspreid over de voorts lege banken. Achter haar, robuuster en dominanter dan haar eigen frêle figuur, Kamervoor­zitter Patrick Dewael, de geroutineerde regisseur van het manoeuvre dat de impasse doorbrak.