Leon Bridges toonde drie jaar geleden dat hij een zielsverwant was van Sam Cooke. Sindsdien dook de 28-jarige Texaan op bij Macklemore & Ryan Lewis, haakte hij zijn stem aan Odesza en hengelde hij naar een feature bij Drake. Om maar te zeggen: Leon Bridges staat niet langer op een dieet van vintage soul. Zijn tweede album is een boeiende zoektocht naar een eigen stem. Die tocht voert langs fraaie Philly falsetsoul in ‘Bet ain’t worth the hand’ en een jazzgitaar à la Wes Montgomery in ‘Bad bad news’. Hij knipoogt naar Prince in het funky ‘If it feels good, then it must be’ en verenigt elders hiphop, r&b en soul. Met ‘You don’t know’ waagt hij zich geslaagd aan de glitterfunk van Bruno Mars. De liefde blijft zijn favoriete thema, nu nog wat breder kijken. ‘I can’t see the world that you want me to see, I won’t be the man that you want me to be’, rebelleert hij alvast. Hopelijk heeft Bridges genoeg lef om integer te blijven. (tzh)