
De 5 beste cd's van de week
Pieter Embrechts - Onderwoud
Donkere vragen


De ambitie straalt af van de prachtige uitgave, de gulle tekstvellen en de lange rij muzikanten waarmee Pieter Embrechts zijn nieuwe dubbelalbum aanbiedt. Zelf schreef hij vijftien songs, en hertaalde hij er drie. Ze vallen uiteen in twee platen. De eerste is intimistisch en laat een zanger horen die nadenkt over de innerlijke huishouding: liefde, twijfel, angst en wat de tijd daarmee doet. De superieure tweede kijkt meer naar de wereld en stelt donkere vragen over waar alles toe dient.
Voor wie? Liefhebbers van goedgebekte Nederlandstalige songs.
naar de recensie >
Stikstof - 02
De geur van de nacht


Stikstof ademt Brussel: ruw, onaf, grimmig maar ook sardonisch, tongue-in-cheek en met een charmante hang naar surrealisme. Zijn tweede plaat sleept je mee door de underground, recht het groezelige nachtleven van Molenbeek in. De beats en bassen zijn aardedonker, de producties wringen en schuren, de raps zijn bruut en slordig en wie niet mee is, heeft pech.
Voor wie? Nachtraven en Brussellovers.
naar de recensie >
Lil kleine - Wop


Wie dacht dat Lil Kleine een eendagsvlieg is, krijgt lik op stuk met WOP. De man van de zomerhit ‘Drank & drugs’ houdt op deze plaat zijn partner in crime Ronnie Flex aan zijn zijde, evenals zijn vaste producer Jack Shirak. Hun muziek is van het hier en nu, simpel en compact, met een beperkte houdbaarheidsdatum.
Voor wie? Vrienden van De Jeugd Van Tegenwoordig en hedendaagse jeugd.
naar de recensie >
Rokia Traore - Né so
Bezorgdheid uit Mali


De Malinese zangeres Rokia Traore (44) plooide zich voor haar zesde album terug op zichzelf. In Bamako schreef ze een aantal songs, gebaseerd op haar ervaringen met de oorlog in 2013. De songs baden in een nieuw realisme. Enerzijds vieren ze de kracht van liefde en wijsheid, anderzijds beseft de zangeres hoe pijnlijk oorlog voor veel mensen is.
Voor wie? Luiten, gitaar en zang op een bedje van funk: moet kunnen.
naar de recensie >
Field Music - Commontime


Je mag gerust jaloers zijn op de intelligente manier waarop de broers Peter en David Brewis de popmuziek te lijf gaan.De post-punk en college rock van de vorige platen maakt plaats voor melodieuze, catchy pop.Een mooi evenwicht tussen vakmanschap en buikgevoel.
Voor wie? Denk Talking Heads en aanverwanten.