‘De Duivels zijn Barcelona niet, hé’

Ken jij een nationale ploeg die vandaag nog elke tegenstander 90 minuten lang kapot speelt?’, vraagt recordinternational en Duivels-icoon Jan Ceulemans plots geïrriteerd middenin het gesprek. ‘Ik niet. Zelfs topfavorieten Duitsland (met 2–3 van Engeland, red.) en Spanje (met 0–1 van Georgië) verloren oefenwedstrijden in de aanloop naar het EK’, waarna de voormalige trainer van onder meer Eendracht Aalst en Club Brugge even naar adem hapt. ‘De Rode Duivels speelden slechts eenmaal gelijk tegen Finland en iedereen focust al op het negatieve. Ik vind dat onterecht.’

Ceulemans benadrukt dat de Rode Duivels onder Marc Wilmots grote stappen vooruit hebben gezet. Niet alleen qua resultaten, maar ook qua stijl. ‘De huidige generatie Duivels is in elke wedstrijd baas. Dat konden wij in 1980 niet, wij waren eerder de underdog die het moest hebben van de tegenaanval.’

In hoeverre dat de verdienste is van Marc Wilmots, is volgens Ceulemans moeilijk in te schatten. Hij ontwijkt bewust de vraag en stelt vast dat de meeste spelers individueel beter en meer ervaren zijn geworden. ‘De Bruyne, Lukaku, Carrasco... ze hebben sinds het WK in Brazilië elk tien stappen vooruit gezet. En Nainggolan is sindsdien een vaste basisspeler geworden.’

Dat diezelfde Rode Duivels de voorbije twee jaar opvallend weinig stappen hebben gezet als ploeg, wil Ceulemans niet luidop gezegd hebben. Hij geeft wel toe dat er bij de Rode Duivels aanvallend weinig automatismen zijn en dat het een probleem is dat Hazard altijd naar binnen komt. ‘Ik vind nog altijd dat De Bruyne centraal achter de diepe spits moet staan. Maar dat is mijn mening’, aldus Ceulemans. ‘Dat Hazard dat zelf besliste? Wij namen destijds als spelers ook belangrijke beslissingen. Zolang iedereen maar door één deur kan en zich aan de afspraken houdt, moet dat kunnen.’

Ceulemans ontkent niet dat de Rode Duivels nog altijd problemen hebben met stugge ploegen die massaal verdedigen en vooral het centrum dicht timmeren. Naar het voorbeeld van Argentinië op het WK en Wales twee keer in de kwalificatieronde. Maar dat dit de fout van Wilmots zou zijn, vindt hij overdreven. ‘De verwachtingen van het grote publiek zijn gewoon onrealistisch hoog. Wij zijn Barcelona niet, hé. We kunnen niet elke tegenstander naar huis tikken.’

Dat Wilmots doelman Gillet meenam voor de sfeer in plaats van de intrinsiek betere Matz Sels, kan Ceulemans ook begrijpen. ‘De sfeer is tijdens zo’n lang tornooi erg belangrijk. Wilmots is altijd duidelijk geweest dat hij Gillet enkel daarvoor opriep.’

Toch zullen het vooral de resultaten zijn die de sfeer in Frankrijk bepalen, waarschuwt Ceulemans. ‘Als je de eerste match tegen Italië verliest, kan het gevaarlijk worden. Er zitten namelijk vier, vijf spelers dicht bij de typeploeg. Dat kan snel voor wrijvingen zorgen.’

En net die resultaten zijn onder Wilmots altijd erg goed geweest. ‘Twee keer geplaatst voor een eindtoernooi: eenmaal met 26 op 30 en eenmaal met 23 op 30. En een kwartfinale. Daar kan niemand iets over zeggen’, vindt Ceulemans. ‘Ik geef Wilmots een 8 op 10. Daar kan je als student al eens mee thuiskomen.’